didi broek

Kijk eens wat een mooie zakken deze broek heeft. Zeven jaar geleden gekocht toen ik een nieuwe baan kreeg en nette boeken nodig had. Ik weet nog dat de verkoopster aandrong dat ik de broek zou passen. Mij leek het niets, met die gekke zakken leek het wel een Volendammer kledendrachtbroek. Uiteindelijk kocht ik er twee, een donkergroene en deze grijze.
Eindeloos heb ik ze gedragen en bijna altijd kreeg ik er een complimentje over. De groene is al langer ter ziele, deze heeft kleine scheurtjes bij de plooi. Dat is niet meer netjes en eerlijk gezegd ook een beetje te klein.

zwempak

We blijven in zomerse sferen. Een één keer gedragen groen zwempak, ik denk van de Hema. Vast samen gekocht met die leuke groene slippers van gister. Ik draag niet graag een zwempak, je houdt zo'n natte buik als je hebt gezwommen.

zomerse slippers

Een fleurig plaatje voor een sombere dag. Het lijkt alsof deze bamboe slippers na het zwemmen op je staan te wachten voor een wandeling naar de ijscokar. Helaas, de slippers zitten niet lekker. Buiten regent het dat het giet. Ik loop nog steeds op mijn winterschoenen. De kachel staat aan.

blikje met dingetjes

Dit blikje met metalen dingetjes komt uit het huis van mijn ouders. Ik weet precies waar het lag. In ons ouderlijk huis was op de benedenverdieping een klein kamertje wat mijn vaders domein was en 'het kantoortje' genoemd werd. Hier stond een grenen bureau en in het bovenste laatje aan de rechter kant van het bureau lag dit blikje. Bij het leegruimen van het huis nam ik het mee omdat het er naar mijn idee altijd is geweest. Ik weet alleen niet zo goed waarvoor de dingetjes zijn. Ik vermoed dat ze bij mijn moeder horen en dat je er iets mee kunt doen met gaatjes in leer of stof. Maar mijn moeder is 'het kantoortje' pas gaan gebruiken als hobbykamer nadat mijn vader was gestopt met werken. En dit doosje was er altijd al. Heeft het dan met elektriciteit te maken of met de radio ontvanger of telescoop die mijn vader in het kantoortje in elkaar knutselde? Zonde om weg te gooien natuurlijk, zo'n doosje met herinneringen. Maar...ik heb de foto nog!

boa

Een blauw met rode boa die al jaren op de slaapkamer van oudste dochter hing. Vooral onze poes vond het een aantrekkelijk ding. Als ze de kans kreeg probeerde ze een veertje te vangen en speelde daarmee totdat het verfomfaaid onder aan de trap lag. Mijn dochter denkt dat ze de boa op een middelbare school heeft gekregen, maar niemand kan zich het fijne er meer van herinneren. In de laatste grote opruimactie in haar kamer (ze heeft een nieuw bed gekregen!) is de boa gesneuveld en kwam terecht op de stapel ditkanweg. Arme poes.

in patagonië

Vandaag gooi ik In Patagonië van Bruce Chatwin weg. De foto op de voorkant staat me niet aan en ik herinner me niets van het boek. Toen ik in het boek keek wanneer ik het had gekocht of gekregen zag ik de naam van mijn zus staan. In haar handschrift staat dat ze het van een vriendin heeft gekregen 'wegens overcompleet'. Betekent dit dat In Patagonié voor de tweede keer teveel is in een boekenkast?  Dat is wel wat sneu. Toch gaat hij er bij mij uit, maar misschien dat Bruce opnieuw bij mijn zus de boekenkast in mag.

drie paar schoenen

Drie paar schoenen van dochters kunnen weg! De bruine laarzen droeg mijn dochter van 20 volgens mij al in groep 8. Ze heeft ze nooit weg willen gooien omdat ze zo lekker zaten, maar de laatste vier jaar heeft zijn de laarzen niet meer gedragen. Nu was ze er eindelijk aan toe de laarzen weg te gooien.

pepernotenbus

In deze bus bewaar ik al jaren de pepernoten rond Sinterklaas. Eigenlijk vanaf eind augustus tot half november, want tegen die tijd kunnen we al geen pepernoot meer zien. Ik vind het een schattig pietje, maar de hele bus is niet echt mooi en ook overbodig. Ik heb mijn dochters gevraagd of ze gehecht zijn aan de pepernotenbus, maar dat bleek niet het geval. Dat deed wel een beetje pijn, jammer dat die illusie is verstoord. Nu is de bus al bij de tweede \handswinkel, dag Pietje!

waxinelichtjes houder

Deze waxinelichtjes houder heb ik al lang en heb ik ook al lang lelijk gevonden. Ik durfde het niet goed weg te gooien omdat ik dacht dat ik het ooit van een goede vriendin had gekregen. Maar dat ik niet zo. Tijdens mijn laatste verjaarsfeestje kwam ik erachter dat het een Sinterklaas cadeau van mijn jongste dochter was, lang geleden toen ze nog op de basisschool zat. Ze kocht het voor me in een heel goedkope winkel, vertelde ze me. Ik denk dat het één van de eerste keren was dat ze alleen met vriendinnen naar het winkelcentrum ging om te 'shoppen', Dat zou weer een nostalgische reden zijn om dit lichtje te bewaren. Maar die herinnering bewaar ik wel in mijn hartje.

spullen uit meisjeskamer

Vier kussentjes, een olifant, twee giraffen, een tijger, een zonnebril, twee kettinkjes, een roze t-shirt uit Parijs, een doosje met pepermuntjes, een klein kussentje, een fotolijstje, een meeuw en een puzzelboekje. Tot zover de opruimactie van oudste dochter!

slippers

Zo zien ze er zonnig uit, deze bamboe slippers op een vrolijk gestreept kleedje. Ik weet niet meer waar ik ze kocht. Ze lagen een tijd ongedragen bij oudste dochter op de kamer. Toen wilde ik ze weggooien, maar jongste dochter dacht ze nog te gaan dragen.Maar na haar opruimactie van vorige week zag ik de slippers in één van de vuilniszakken liggen. De foto had ik maanden geleden al gemaakt en nu mogen ze echt op ditkanweg. Ik hoop dat iemand er nog heel gelukkig mee wordt, want het zijn leuke slippers.

luchtbedden

Dit was het luchtbed waarvan ik zeker wist dat het lek was. We hebben er denk ik twee jaar mee gedaan, totdat we op een camping in Bourgondië 's nachts op de harde grond lagen. We hebben het nog tot het einde van onze vakantie uitgehouden door 3 x per nacht het luchtbed op te blazen met onze elektrische pomp. Die maakt heel erg veel lawaai en we voelden ons wel wat bezwaard tegenover onze campingburen.

Vorig jaar kochten we dit luchtbed waarvan ik hoopte dat het niet lek was.Helaas, de eerste nacht lag ik ook dit pinksterweekend op de harde grond, die ook nog eens heel erg koud was. Zaterdag hebben we een nieuw luchtbed gekocht en de rest van het weekend sliepen we zacht, al bleef het erg koud. Maar goed, het was weer fijn op de camping, samen met mijn bikkel-familie!

grijs bloesje

Vandaag gaan we kamperen. Dat doen we ieder jaar met pinkster, weer of geen weer. Ik heb net de kampeerspullen bij elkaar gezocht en hoopte dat er iets was dat ik weg kon gooien. Maar nee, ik twijfelde over één lek luchtbed, maar ga dat vannacht nog even uitproberen. Daarom vandaag maar weer een miskoop van jaren terug. Leuk bloesje, maar bijna nooit gedragen. En om mee te nemen naar de camping is het vandaag te koud.

cd speler

Mijn jongste dochter heeft vandaag haar kamer opgeruimd. Dat was nodig. Ze doet het niet vaak, maar als ze het doet gebeurt het heel erg grondig. Boven aan de trap staan al twee vuilniszakken vol met spullen die weg kunnen.  Daar zou ik weken mee vooruit kunnen. Dat kan natuurlijk niet, maar als symbool voor haar opruimactie mag ik één voorwerp op ditkanweg zetten. Het wordt de cd speler die ze pakweg op haar elfde verjaardag van ons kreeg. Behalve dat alle cd's overslaan of blijven hangen is een cd speler niet meer iets wat een meisje van 17 op haar kamer heeft staan. Dit soort dingen kunnen weg.

klem voor bureaulamp

Hoelang zou ik deze tafelklem voor een bureaulamp al hebben? Ik kan me voorstellen dat ik in Leeuwarden voor het eerst zo'n bureaulamp heb gekregen. Daarvoor, op Ameland had ik een bruin staand bureaulampje. Dat is nooit mee van het eiland af verhuisd. Zou het zo zijn dat ik deze klem tien keer in een verhuisdoos heb gestopt en er weer uit heb gehaald? Er hoorde een witte lamp bij, die is al veel langer verdwenen. Lampen die je zo aan een tafel kunt klemmen horen voor mij bij het studentenleven. Toch heb ik nog één zo'n lamp, maar die is van de IKEA en heeft een veel handiger draaimechanisme. Zo'n pieletje die met je hand meedraait zonder dat je het los hoeft te laten.

sportcity toilettasje

Drie jaar geleden ben ik lid geworden van Sportcity en vanaf toen ging ik (bijna) iedere week samen met een vriendin sporten. Ik kreeg een leuke sporttas cadeau, waar ook dit toilettasje bij hoorde. De tas heb ik twee jaar gebruikt, toen gingen de ritsen kapot. In dit tasje deed ik mijn shampoo, zeep en geld voor het kopje thee na het sporten. Maar dat werkte niet goed en meestal gooide ik de flacons onderin mijn tas. Ik sport nu al een heel jaar niet, dat voel ik en daarom ben ik van plan na de zomer me opnieuw aan te melden bij Sportcity, al was het maar voor een nieuwe tas.

spullen uit de caravan

Ik was het Hemelvaartsweekend onze caravan, zonder internetverbinding. Daarom de afgelopen dagen geen ditkanweg. Maar ik heb wel keurig vier dingen weggegooid. Als eerste een groene vaas die nog van de vorige eigenares is geweest. De vaas stond in de vensterbank. We hebben er een nieuwe zandkleurige vaas neergezet en deze kon ik eindelijk in de ouderwetse wuppie vormige groene glasbak gooien.

Als tweede het boek Gebroken licht. Ik kocht het een paar jaar terug op aanraden van iemand bij de winkel in de kaartverkoopruimte voor de boot in Holwerd. Ik ben er in begonnen, maar heb het niet uitgelezen, een heel erg slecht boek.

Als derde een schaal, ook nog uit de oude inboedel. Ik heb er niets over te zeggen, ben bij dat het weg is.

En als laatste het boek 'Gedichten van Ameland' van Imca Marina. Ik kocht het tweedehands toen we de caravan net hadden. Imca is getrouwd geweest met een Amelander, vandaar haar betrokkenheid met het eiland. We hebben het aan ons nichtje gegeven, die ook graag gedichten over Ameland schrijft en dit boek heel graag ter inspiratie wilde hebben. We waren blij dat we het haar konden geven!

paars rokje

Dit paarse rokje is gemaakt van te dik katoen. Daardoor is het in de zomer niet luchtig, maar warm en plakkerig. Toch heb ik er één hele goede herinnering aan. Ik droeg het een paar zomers geleden op een bloedhete dag in Venetië. We waren vast komen te zitten omdat het een feestdag was (einde van de pestepidemie) en alles vol lag met bootjes met mensen die vanaf het water naar het vuurwerk gingen kijken. De gewone veerboten voeren daardoor niet meer. Wij stonden met de kinderen 'aan de overkant' en konden niet meer terug naar onze camping. Toen zijn we gered door de commandant van de Venetiaanse marine die onze wanhoop zag. Hij droeg een prachtig wit uniform en nam ons mee in zijn chique dienstboot met spierwitte bekleding en twee leuke mariniers achterop. Ik droeg die dag dit rokje en voelde me heel erg stoffig en bezweet en was bang dat de bekleding vies zou worden. De commandant bracht ons, via zijn militaire basis en begroeting door zijn vrouw, naar een plek waar nog wel een veerboot naar onze tentjes voer.

oortjes

In een laatje vond ik twee paar oortjes. Ik hoopte dat ik ze kon gebruiken bij mijn laptop, zodat ik naar uitzending gemist kan kijken én luisteren als mijn lief naar voetbal kijkt. Maar helaas, ze passen op geen enkele telefoon of laptop die we in huis hebben. Ik las in de krant dat de EU ervoor wil gaan zorgen dat er een universele oplader komt voor alle merken mobiele telefoons. Het zou mooi zijn als deze regelgeving ook voor oortjes gaat gelden.

zwembandje

Ach, wat een vrolijk zwembandje vond ik tussen onze kampeerspullen. Heel geschikt voor meisjes van een jaar of vier. Het zwembandje ligt denk ik al jaren ongebruikt in de tas met badmintonrackets, waterschoentjes en tafeltennisbatjes. We gaan kamperen deze zomer, maar zonder dochters, die anders toch ook geen zwembandje meer om zouden willen. Zo'n bandje kan ook nog van pas komen bij pijn na een bevalling, maar ook daarvoor is het allemaal te laat!

lamp?

Nadat we gingen samenwonen kostte het ons een paar jaar voordat we de perfecte lamp voor boven de eettafel vonden. We gingen echt regelmatig op pad naar lampenwinkels, maar er was nooit een klik, zal ik maar zeggen. Tot we een artikel over een winkel met gebruikte industriële lampen in een zaterdagbijlage lazen. Nu hangt er een lamp uit een Franse fabriek in de keuken en we zijn allebei heel tevreden. De 'lamp' van de foto kan worden weggegooid, maar heeft toch meer dan vier jaar goede dienst gedaan.

deeghaken

Voor mijn verjaardag kreeg ik nieuw bestek en bij het uitruimen van de besteklade vond ik deze deeghaken. Ze horen bij een mixer die ik jaren geleden kreeg. Die mixer deed het niet zo goed, je rook altijd een brandlucht als hij aanstond en de verschillende 'pootjes' bleven niet goed zitten. Er is een kans dat ik de gebruiksaanwijzing niet goed las en er al bij het eerste gebruik iets is misgegaan. Nu mix ik weer met de oude mixer van mijn oma. Daar passen deze deeghaken niet in.

twee sjaals

Gister opnieuw niets weggegooid. Te druk met leven zullen we maar zeggen! Vandaag daarom ook opnieuw twee sjaals die naar de kringloop kunnen. Beide best mooie sjaals. Ik weet niet meer waar de geruite vandaag komt, maar de sjaal met de rozen heb ik heel bewust gekocht bij een zwarte jas. Toen vond ik het een erg mooie sjaal, nu lijkt het wat ordinair met het luipaardprintje onder de rozen.

hardloopbroek

Jaren geleden kocht ik deze broek om in hard te lopen. In de uitverkoop uiteraard. De broek is van zachte stof met in de knieholtes ander, glimmend materiaal. Ik denk om ervoor te zorgen dat de broek daar niet slijt of beter langs je knieën glijdt? Ik vind het in ieder geval niet prettig, misschien komt dat doordat de broek me te groot is. Een miskoop dus. En dat ligt al zeker zeven jaar in mijn kast.