kpn experia box

We zijn dit jaar overgestapt op UPC, daar schreef ik in april al over toen ik de oude telefoon weggooide. De KPN router mocht toen nog niet het huis uit. Mijn lief was bang dat de KPN onze experiabox terug zou willen, want die was nog hun eigendom. De doos om de experia box terug te sturen hebben we om die reden ook bewaard. Maar de afgelopen 6 maanden is er geen KPN monteur aan de deur geweest om de experiabox op te eisen en we zijn we er ook niet over gebeld. Op goed geluk gooi ik de experia box daarom vandaag weg.

soepstengels

Ik heb geen emotionele band met deze soepstengels en ook geen goede herinneringen. Maar ze zijn al vanaf september 2012 over hun uiterste verkoopdatum en zo ruim ik wel mooi een keukenkastje op. Ze zaten in een kerstpakket dat mijn oudste dochter kreeg toen ze stage liep in en verzorgingstehuis. Dat is alweer een tijdje geleden dus. Het was overigens een heel intressant kerstpakket, met veel spullen die wij nooit eten.

twee zakjes

Er blijven hardnekkige troepjes in ons huis rondzwerven. Dat is een beetje de schuld van ditkanweg. Ik vind het eigenlijk niet de moeite waard ze te fotograferen of weet er niets bij te schijven. Maar weggooien doe ik ze ook niet. Het opruimen zal volgend jaar misschien weer gemakkelijker gaan.
Goed, een zakje Haribo en een leeg doorschijnend tasje voor oorbellen. Twee weken terug las ik in de krant dat HAns RIegel BOnn is overleden, de oprichter van HARIBO. Hij startte het bedrijf in de jaren dertig, vanuit zijn keuken. In een grote kookpot maakte hij de eerste Haribo snoepjes.

fotolijstje

Ik beken nu maar dat ik het fotolijstje ook cadeau kreeg, schreef mijn zus me nadat ik een paar dagen geleden met moeite een fotolijstje weggooide dat ik van haar had gekregen. Dat schept natuurlijk een heleboel ruimte voor ditkanweg. En het stemt tot nadenken. Dit fotolijstje was ook een cadeau, we weten niet meer van wie, hopelijk kom ik daar morgen achter!

schoonmaakmiddelen over datum

Deze week deden we thuis gezellig de afwas met de hand. De afwasmachine deed het niet meer. Het kon aan twee dingen liggen, de pomp of de afvoer. Mijn lief is met de afvoer begonnen. Vandaag kwam de ontstoppingsdienst langs, die 17 meter naar beneden is gegaan met de ontstopper. Nu doet de afwasmachine het weer én als cadeautje loopt de gootsteen weer prima door. Een succesvolle dag voor mijn lief. Ik mocht bij thuiskomst het gootsteenkastje schoonmaken en vond tot mijn grote plezier drie dingen die daar alleen maar ruimte innemen! Onze dag kan niet meer stuk.

fluitketel

Wij zijn in het bezit van drie waterkokers en hebben geen fluitketel meer nodig. Ik heb geen goede jeugdherinneringen aan het geluid van een fluitketel waarover ik iets kan vertellen. Behalve het gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Wij hadden helaas ook geen kolenformuis thuis, maar een elektrische  fornuis en daarom ook geen fluitketel, maar een waterkoker.

fotolijstje

Met enige schroom gooi ik dit fotolijistje vandaag weg. De foto ervan staat al maanden klaar en het lijstje ligt in de hoek met ditkanweg dingen. Maar oei, ik kreeg het van mijn zus, een trouwe lezer van ditkanweg. Toen ik mijn dilemma aan mijn jongste dochter voorlegde, zei ze dat wij niet zo van de fotolijstjes zijn. En dat is ook wel een beetje zo. Wij zijn niet zo van de fotolijstjes. Niets mis met het lijstje, dat vinden we reuze leuk.

sleutel

Een fietssleutel die al twee jaar op een traptree ligt. Wat doen we daarmee? Op het platteland zou ik even naar de schuur lopen, simpelweg het sleuteltje op al onze fietsen uitproberen en het raadsel was opgelost.  Maar in de grote stad ligt dat ingewikkelder. Onze fietsen staan verspreid over een ondergrondse fietsenstalling (waarvoor ik een lastig hek met een sleutel moet openen, een naar urine stinkende trap moet afdalen en dan nog een deur met een sleutel) een ander huis (waarvoor ik een eind moet lopen en een deur van het slot moet doen) en diverse fietsenrekken, lantaarnpalen en muren rondom ons huis. Best een projectje dus, zo'n fietssleutel aan de juiste fiets koppelen.  Het is eenvoudiger de fietssleutel  zonder overleg weg te gooien. Blijkbaar is deze de afgelopen twee jaar door niemand gemist.

oorbellen

Tijdens het opruimen vorige week zondag nam ik ook mijn doosje met oorbellen kritisch door. Het kost me altijd moeite een paar oorbellen uit de kluwen te pakken 's ochtends. Te veel! Van alles! Ook besloot ik geen goedkope oorbellen meer te dragen. Ik ben bijna vijftig, ik wil sieraden van echt zilver en echt goud en echte edelstenen! Dat besluit leverde deze verzameling (hele) goedkope oorbellen op die weg kunnen. Zijn er nog nichtjes of dochters met belangstelling?

klompjes

Heel lang geleden ging mijn neefje voor een zomervakantiekamp naar Engeland. Zijn moeder was bij me op bezoek in Amsterdam en kocht Hollandse souvenirs voor haar zoon, om uit te delen aan zijn gastgezin en de Engelse begeleiders. Heel veel Delftsblauwe klompjes, en ander klein spul. Ze vergat een paar klompjes bij mij. Ik heb ze jarenlang heel goed bewaard in een laatje. Morgen ga ik naar haar toe, dan geef ik ze terug.

twee mobieltjes

Mobieltjes gooien we hier in huis in tweetallen weg. Ik vermoed dat er nog wel een stuk of vier verspreid over het huis liggen. Sommige moeten bewaard worden als reserve telefoon vinden mijn huisgenoten. Ik geloof daar niet echt in, maar goed, in geval van nood kunnen wij iemand bellen. Als we de juiste oplader bij zo'n oude telefoon hebben opgescharreld natuurlijk.

naaien enzo

Ik hou erg van handwerken. Het liefst zou ik iedere dag uren breien, borduren, naaien en vooral dromen. Jammergenoeg komt het er in mijn huidige leven niet zoveel van, alleen breien doe ik regelmatig. Dat geeft me een legitimering om televisie te kijken. Dit boekje lag een half jaar geleden opeens op mijn bureau op mijn werk. 'Handwerken voor snelle henkies' is de ondertitel. Best leuke ideeën, maar ik ga er geen tijd aan besteden. In verloren momenten is er altijd nog mijn Friese letterlap om te borduren, niks geen snelle henkie, maar een levenswerk.

troepjes

Met dit herfstige weer zijn thuis lekker binnen aan het rommelen.  Ik heb in de slaapkamer doosjes, bakjes en tasjes onder handen genomen.

twee roestige scheermesjes
een geel pipetje zonder flesje neusdruppels
een reserve dtukknoop voor een broek
een paarse reserveknoop van de jas die ik een paar weken geleden weggooide
een oogschaduw opbreng sponsje
een roze kraaltje
twee parelkraaltjes

Kan wel weg toch?

badlichtjes

Nu we zelf ons huis schoonmaken komen we erachter wat onze arme schoonmaker al die jaren heeft moeten doormaken. Alle flacons in de badkamer die iedere week weer opzij moesten worden gezet. Inmiddels heb ik twee plastic mandjes gekocht voor alle shampoo en zeepflessen, zodat je in alles in één keer van een plankje kunt pakken. Deze gezellige lampjes kochten we toen het huis net nieuw was en het bad een nieuwigheid. We dachten met een kaarsje en een glaasje wijn te gaan badderen. Maar dat gaat toch anders en ze zijn heel onhandig bij het schoonmaken van het bad. Weg ermee!

sleutelhangers

Paardje en haasje. Ze liggen al heel lang bij ons op de trap. Het zijn sleutelhangers en hebben jarenlang aan de schoolrugzak van mijn oudste dochter gehangen. Ik dacht dat ze er heel erg aan gehecht was en liet ze daarom al die jaren rustig op hun plekje liggen. Maar het bleek alleen mijn sentiment te zijn. Ze mogen gewoon worden weggegooid van haar. Dat ga ik doen, maar zal er een traantje bij wegpinken.

zoen

Na iedere verhuizing levert dit boekje bij het inruimen van de boekenkasten voor problemen. Het is erg klein, zo'n 10 bij 7 centimeter en valt daarom weg tussen de andere boeken van Adriaan van Dis. Het boekje is uitgegeven in 1987, het jaar dat ik in Amsterdam arriveerde. Ik vermoed dat ik het cadeau kreeg, zo'n boekje koop je toch niet voor jezelf? Las ik het in mijn eerste Amsterdamse woning in de 2e Atjehstraat? Of kreeg ik het voor mijn verjaardag in april? Las ik nog over Zilver op een zolderkamer in de van Oldenbarneveltstraat in Nijmegen?

zomerjurk

43 vesten
14 truien
33 rokken
24 jurken
24 broeken
4 korte broeken
8 blouses
19 t-shirt met lange mouw
36 t-shirts met korte mouw
21 hemden
4 pyamabroeken
7 nachthemden
2 ochtendjassen
1 bikini
1 badpak
6 jassen

min één zomerjurk

stofzuiger

Bij de aankoop van onze caravan kregen we deze stofzuiger er gratis bij. Toch kochten we een nieuwe stofzuiger, een rode op wieltjes. Terwijl dit eigenlijk een veel beter exemplaar voor in een caravan is. Lekker smal om in een hoekje op te bergen en in een kleine ruimte heel goed wendbaar. Zonde om weg te gooien dus en wie weet zou de stofzuiger thuis opeens kapot gaan. Maar nu staan er al drie seizoenen twee stofzuigers in het schuurtje. Bij het winterklaar maken van de caravan stond de oude in de weg en is dit weekend ten onder gegaan.

fietsbel

In het Volkskrantartikel over de Buy Nothing New maand werd ook Judith de Leeuw genoemd, die de documentaire Overal Spullen maakte. Ze stalde alle spullen van haar gezin (twee volwassenen en een kind) uit in een loods. Ik herinner me de foto's in een Volkrant Magazine. Ook telde ze de spullen, het waren er meer dan 15.000. Dat betekent dat je 40 jaar iedere dag iets weg moet gooien om daar weer vanaf te komen! Als ik 88 word en niets meer koop, kan ik mijn leven eindigen zoals ik ben begonnen, met niets. Deze fietsbel kreeg ik op station Utrecht. Ik heb al een fietsbel en deze valt iedere keer naar beneden als ik het wc papier in de voorraadkast pak.

batik jurk

Vanmorgen vlak voor negenen en heel tevreden over mezelf de zak met textiel goed gevuld langs de kant van de weg gezet. Het was een teleurstelling toen ik later op de dag de zak nog op dezelfde plaats zag staan. Er was een auto kinderzitje naast gezet. Niet als bijdrage voor de textielzak, neem ik aan, maar alvast voor het grof vuil van de vrijdagochtend. Heeft de chauffeur van de textielzakken mijn zak niet gezien? Was het de verkeerde dag? Of de verkeerde plek langs de kant van de weg? In ieder geval was mijn zak ook niet herkend door eventuele textieldieven. Ik heb de zak toen maar veilig naar de kringloopwinkel gebracht. Met daarin ook dit jurkje dat ik tweedehands kocht en nooit droeg.

roze trui

We kregen een plastic zak door de brievenbus, met het verzoek deze te vullen met textiel en donderdagochtend voor 9 uur langs de weg te zetten. Zo komt ditkanweg soms naar je toe. Het maakte me nostalgisch, zo'n zak roept bij mij gesprekken tussen mijn oma en moeder op. Ik heb de zak natuurlijk tot het randje gevuld, onder andere met deze roze trui die een echte miskoop bleek te zijn. Zo goed als nieuw dus. Wel vraag ik me af of het wel veilig is, zo'n zak textiel langs de weg in Amsterdam. 'Roversguod', zou mijn Beppe zeggen.

zwarte laarzen

Vandaag las ik in de Volkskrant dat oktober de 'buy nothing new' maand is. De journaliste die het artikel schreef heeft zelf al een jaar niets nieuws gekocht, behalve eten, medicijnen, tandenpasta en veel ervaringen. Ook tweedehands spullen mogen gekocht worden. Ik vind het knap, ze zegt dat ze de eerste maand het moelijkst vond, maar dat er daarna veel rust in haar leven kwam en ze tijd overhield voor reizen, theater, lezen. Goede schoenen kopen lijkt me in zo'n jaar het grootste probleem, het aanbod in kringloopwinkels ziet er niet erg aantrekkelijk uit. Maar daar komt veranderining in met dit zo goed als nieuwe paar laarzen van oudste dochter!