theepotje

Ons goede voornemen voor 2014 is meer koffie en jenever en minder thee. De theepot kan dus weg! En het goede nieuws voor alle trouwe ditkanweg fans: ik ga door tot ik mijn voornemen van 365 dingen weggooien heb uitgevoerd. Dit betekent nog 120 ditkanweggetjes te gaan.
Dat kan niet anders dan een prachtig 2014 worden.

staafmixer houdertje

Gister vonden we twee lege dozen in de gangkast, van een staafmixer en van een kleine keukenmachine. Ik dacht dat de dozen voor altijd bewaard moesten worden, maar dat hoefde gelukkig niet. Alleen de gebruiksaanwijzingen zijn uit de doos gehaald en veilig opgeborgen. In de ene doos zat nog deze houder voor de staafmixer. Na rijp beraad besloten we deze houder niet op te hangen, al stond mijn lief met de boormachine paraat.

zwarte rugzak

Vandaag zetten wij de goede werken voort. Luisterend naar de top 2000 boorde mijn lief fluitend acht gaatjes in een muur en hing twee grote haken voor me op in onze gangkast. In één moeite door namen we de inhoud van de kast kritisch door en haalden er zo vier dingen uit die weg konden! Met al onze rugzakken aan de haken is de kast weer een plaatje. Deze rugzak van mijn lief kon weg, er is een naad onherstelbaar uitgescheurd.

sneeuwbol fotolijstje

Vandaag heb ik, helemaal volgens het boekje, onze slaapkamer grondig opgeruimd en schoongemaakt terwijl ik naar de top 2000 luisterde. Het meest verrassende nummer dat ik vandaag hoorde was I'm going to a town (I'm so tired of you America) van Rufus Wainwright en het leukste om weg te gooien is dit fotolijstje in de vorm van een sneeuwschudbol. Je kunt een foto in het midden plaatsen. Ik weet niet meer waar het vandaan komt en ik wist ook niet meer dat ik het had. Deze schoonmaakdag geeft me weer voor dagen voer voor ditkanweg!

nieuw smac blikje

Unox, wat maak je me nou! Eén van de kleine pleziertjes in mijn leven is het openmaken van een blikje Smac. Weten jullie nog? Aan de onderkant zat een soort metalen sleuteltje en dat gebruikte je om een metalen randje langs de zijkant van het blikje om dat sleuteltje op te rollen. Altijd als ik het doe ben ik weer trots dat ik het kan. Maar toen ik zojuist een blikje Smac wilde openmaken, ontdekte ik dat het systeem is veranderd. Nu gaat het net als bij een blik soep. Uit onvrede brak ik het lipje ook nog af, zodat ik het karwei af moest maken met een blikopener. Rest de vraag wat ik op tweede kerstdag doe met een blikje Smac.

vogelhuisje

Dit vogelhuisje kreeg ik in de lente van vrienden die bij ons kwamen eten. Ik heb het keurig op het balkon opgehangen. Ik heb er één keer een koolmeesje op zien zitten, maar die besloot toch om er niet te gaan wonen helaas.  Maar nu zagen we dat de bodem eruit is. We vermoeden dat er een wild feestje is gevoerd door de groene halsbandparkieten die ons balkon frequenteren. Niet het dak er af, maar de bodem eruit!

kerstboomlichtjes

In onze kerstboom hangen drie snoeren kerstboomlichtjes. Eén van de gekleurde snoeren gaf gister geen licht meer. Vandaag kocht ik nieuwe, jammergenoeg gewone witte, maar bij de Blokker was er niet veel keus meer. Toen moest het kapotte snoer uit de boom. Dat is al lastig als de boom leeg is, laat staan met de andere lampjes en ballen er nog in. Toen in het procedé één van mijn mooiste ballen sneuvelde kwam ik op het idee om het snoer kapot te knippen. Dat was leuk! Wel even goed kijken of de stekker uit het stopcontact is, maar dan raad ik iedereen aan na afloop van de kerstdagen de kerstboom op deze manier af te tuigen.

kan

Deze kan is van mijn lief en mag van hem worden weggedaan. Het is niet duidelijk of de kan uit Portugal of Spanje komt. Er hoort een schaal met gaatjes en een onderbord bij, handig voor aardbeien of druiven. Die mogen blijven. Maar deze kan vinden we niet zo heel erg mooi en staat een beetje in de weg in onze kast met al onze mooie glazen en servies. Mijn lief vertelde dat er één keer jus d 'orange in heeft geserveerd, voor een uitgebreid ontbijt met vrienden. Ach, het is eigenlijk een beetje zonde om zo'n kan weg te doen, maar we zetten door!

Handboek natuurmonumenten

In deze gids staan alle natuur- en wandelgebieden van Nederland. De gids is van mijn lief. Zoiets kan eigenlijk niet weg en ik heb ook lang getwijfeld. Maar de gids is bijna twintig jaar oud en er staan vooral adressen en telefoonnummers in. Die informatie is vast heel erg verouderd. Daarnaast ben ik lid van natuurmonumenten en kreeg als lid een gids met alle laatste informatie. Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is heel erg veel natuurgebieden te bezoeken en heel veel te wandelen!

bruin truitje

Heb ik ook al jaren. Fijn dun bruin truitje. Ik draag het niet vaker dan één keer per jaar. Het wordt steeds kleiner of ik steeds groter. Ik kocht het bij de WE in Osdorp, ik was erg blij die dag, maar weet niet meer waarom. Ik geloof dat ik het bijzonder vond dat ik zo'n soort truitje voor mezelf kocht. Nu ga ik bijna weer twijfelen of het wel weg kan.

vestje

Nu heb ik er nog maar 41. Er zit al jaren witte verf in dit vest. Ik heb het heel vaak uitgewassen, maar het wil er niet uit. Dat is jammer, want het is een mooi grijs fluwelen vestje. Ik bewaarde het zodat ik er nog een keertje in zou kunnen schilderen en leg het al jaren van de ene plek op de andere. En ach, tegen de tijd dat wij gaan schilderen is er vast wel weer een ander vestje dat bijna weg kan.

disco kerstballen

Gister heb ik de kerstboom gekocht en opgetuigd. In de kerstballendoos kwam ik deze ballen tegen. Ik weet niet wat me bezielde toen ik ze kocht. Wel weet ik nog dat het bij de Dirk op het Mercatorplein was. Leuk voor de kinderen is denk ik wat ik dacht. Nu zijn ze weggegooid en hangen er alleen maar ballen met de juiste sfeer in onze boom.

roze tas

Een leuke roze plunjezak. Ik kocht deze tas toen jongste dochter op een kampeer schoolreisje ging. Het leek me een handige tas voor haar slaapzak en andere kampeerspulletjes. Het is lang geleden en het voelt als een ander leven. De laatste jaren  zaten de overtollige sjaals, wanten en mutsen in deze tas. Dus die hebben we na een jaar ditkanweg niet meer nodig. Overtollige dingen zijn ons vreemd geworden! Nee, hoor, ik heb alles anders ingedeeld en geordend en nu passen de warme winterspulletjes in een handig mandje in de gangkast. Ik denk dat de komende weken nog wel een sjaal of wat wordt weggegooid.

vestje

Een aantal van mijn 43 vesten kunnen heus wel weg. Ik vind het moeilijk, maar ik moet de laatste weken goed gebruik maken van ditkanweg. Dit vestje kocht ik meer dan tien jaar geleden in Leeuwarden, onderweg naar Ameland. Het is inmiddels een beetje verschoten, maar ik ben nog altijd erg gecharmeerd van de geborduurde bloemenrand. Toen ik het op Ameland voor het eerst droeg zei mijn vader tegen me dat ik zo'n mooi vestje aanhad, Zoiets hoorde ik niet vaak van hem. Behalve bij dit vestje was er één zomerjurk die ook zo bij hem in de smaak viel, die bewaar ik voorlopig nog even.

voetbal jurkje

Ik besef dat ditkanweg een beetje in het slop is geraakt. De afgelopen week is al mijn dagelijkse (schrijf)energie naar de Sinterklaasgedichten gegaan. Maar dat is nu achter de rug. We hebben een heerlijk avondje gehad, ik heb hele mooie cadeaus gehad en de verwijzingen naar ditkanweg waren minimaal, dat moet ik mijn lieve familie nageven! Dit is een orgineel Bavaria voetbaljurkje dat oudste dochter tijdens het vorige EK of WK kocht. Nu Nederland na de WK loting langzaam de voetbalstemming gaat opbouwen, kan ik me voorstellen dat er voor dit jurkje gretige aftrek is bij onze kringloopwinkel!

The Unfortunates

Aan de Weesperzijde hangt een glazen boekenkastje aan de muur van een galerie. In het boekenkstje staan boeken die je gratis mee kan nemen. Je kunt er natuurlijk ook je overtollige boeken in kwijt. Een paar weken terug fietse ik erlangs en besloot er voor het eerst een boek uit te zoeken, inderdaad, the Unfortunates van Laurie Graham. Een prettige bijkomstigheid was dat ik een leuk gesprek voerde met een oudere mevrouw die me vertelde dat ze al maanden al haar boeken hier haalt en weer terugbrengt. Ik hielp haar een nieuw boek uit te zoeken, een roman van Fay Weldon. The unfortunates breng ik morgen weer terug en laat me dan graag verrassen door een onverwacht boek!

tas

Ik zou zeggen, een Thaise of Indiase tas. Gevonden in een la van de kledingkast van jongste dochter. Zij weet niet waar de tas vandaan komt, ik denk dat het een cadeautje is geweest van iemand die regelmatig in Azie komt. In ieder geval vinden we het allebei geen mooie tas. Ik suggereerde nog om de tas als Sinterklaas cadeau aan een nichtje te geven (Hé nichtje!), maar dochter wist zeker dat nichtje de tas ook niet leuk vindt. Voor wie een andere smaak heeft: de tas is deze week nog gratis op te halen, voor iemand die het wel kwijt kan als Sintcadeau!

onderzetter

Deze onderzetter is met pijn in het hart weggegooid. Ik kocht hem tien jaar geleden in Kaapstad, toen ik daar bij een vriendin op bezoek was. De kraaltjesrand is al heel lang kapot, maar ik kon er geen afstand van doen. Vanwege de goede herinneringen aan die reis, maar ook omdat zo'n onderzetter na toen jaar deel gaat uitmaken van je gezinsleven. Samen met de theepot, de juspan en de vaas met bloemen die erop stonden. Toch blijft de kapotte rand storen. Vandaag heb ik de onderzetter gefotografeerd en gelijk in de vuilnisbak gegooid. Dat is toch waar dikanweg eigenlijk voor is.

nagelschaartje

Een nagelschaartje dat niet goed knipt. En toch al decennia met mij mee reist. Er zal een nostalgische reden voor zijn die ik me niet meer herinner. Ik vond het schaartje toen ik gisteravond spijkerbroeken repareerde op de oude groene naaimachine van mijn moeder. Ik luisterde samen met dochter naar een casettebandje (zo heet dat toch, vroeg dochter?) van 'Bah September', een kindermusical uit de jaren zestig. Ik zing alle liedjes nog uit mijn hoofd mee en voelde me door de geur van de naaimachine en de muziek  weer even thuis op Ameland. Het schaartje speelde daar geen rol in.

fietslampjeshouder

Dit zijn houders voor losse fietslampjes. Ik kreeg ze gratis bij de lampjes, maar denk niet ze te gaan gebruiken. De lampjes klem ik aan de schouderband van mijn tas en aan mijn fietstas. Allemaal erg omslachtig en onhandig. Vroeger repareerde mijn vader mijn fietslichten in de koude bijkeuken. Ik zie hem nog zitten bij mijn rode kinderfiets. Ach, had ik die vader nog maar.

oorbellen

Mijn dochter kreeg deze oorbellen van een collega die ze kwijt wilde. Zelf hoefde dochterlief ze niet, maar wellicht was zusje geïnteresseerd? Zusje had geen belangstelling. De vriendinnen van zusje dan? Ook de vriendinnen hadden bij hun late zaterdagochtend ontbijtje geen oren naar de oorbellen. Mama? Nee, ze zijn ook niet naar moeder's smaak, die wil immers alleen nog dure oorbellen. Een lezer van ditkanweg? Anders gaan ze heel snel, voordat ze kind aan huis worden, de deur uit.

Bres spelenboek

Lang geleden volgde ik een opleiding voor sociaal cultureel werk in Nijmegen. In het eerste jaar kregen we naast leuke vakken zoals drama, beeldend vormen en muziek, ook het vak sport en spel. Met als doel dat we leerden sport en spel activiteiten voor verschillende doelgroepen te organiseren. Het waren de jaren tachtig en ik herinner me niet dat we veel boeken hoefden te kopen voor deze opleiding, we kregen alles nog op stencils. Maar het Bres spelenboek was verplichte kost. Het staat vol spelletjes en activiteiten en is handig thematisch ingedeeld: spelletjes voor in het bos, aan zee, in huis. Ik bladerde er nog wel eens in toen ik kinderfeestjes voor mijn dochters organiseerde, maar niet van harte.

hoorcollege over de Middeleeuwen

Dit hoorcollege over de middeleeuwen van Herman Pleij bestaat uit vier cd's. Helaas mist de eerste cd over Orde en Chaos. Ik leende het een paar jaar terug bij de OBA. Thuis ontdekte ik dat er een scheur in de eerste cd zat. Die deed het niet meer. Nadat ik de andere drie had beluisterd bracht ik het hoorcollege terug. Maar de OBA wilde het niet innemen. Dat stoorde me enorm, ik had het immers kapot meegekregen. Ik heb er een hoop drukte over gemaakt, maar de OBA medewerker was niet te vermurven, ik moest betalen. Ik wil dit incident graag vergeten en doe het hoorcollege daarom weg. Wie heeft belangstelling? Herman Pleij spreekt over: Theater en Spektakel, God en Duivel, Vreten en Vasten. Reuze interessant hoor!

rokje

Het is een tijd geleden dat ik een rokje weggooide. Even als opfrissertje, ik heb er 33. Toch heb ik
's ochtends vaak het gevoel dat ik niets heb om aan te trekken. Ik draag mijn rokjes vaak en heb de meeste al jaren. Soms wil een meisje iets nieuws. Geen correcte gedachte op de dag dat Nederland geld inzamelt voor de Fillipijnen, maar wel eerlijk. Dit rokje is één van mijn nieuwste, maar een beetje te slordig geworden naar mijn mening. Zo'n splitje kan eigenlijk niet naar je werk. Nu heb ik er nog maar 32 én het is bijna uitverkoop!

de kleine boefjes

In het kastje van gisteren lag ook deze DVD van de Boefjes. Ik vraag me af of er een verhaal aan vast zit dat ik ben vergeten, maar mijn kinderen zeggen er niets van te weten. Ze hebben geen herinneringen aan de film. Vermoedelijk kocht ik de film op Koninginnedag (weten jullie nog, vroeger, op 30 april). Omdat ik er ook geen nostalgische gevoelens bij krijg mag de DVD gewoon weg.

hersteldiscs

Vanmiddag zocht ik naar de DVD waarop ik de foto's van mijn vorige laptop had opgeslagen. Vlak voordat deze het plotseling begaf had ik gelukkig de meeste foto's gekopieerd. Ik vind het maar wat met de digitale fotografie. Het is erg leuk om foto's te maken met je telefoon  en ook geweldig dat je ze dan naar je laptop kan sturen en ze op ditkanweg kan zetten. Daarover heb ik niets te klagen. Maar ik mis de fotoalbums die ik tot een paar jaar terug braaf maakte en waar we nog vaak in bladeren en dan heerlijk nostalgisch en weemoedig van worden. Een DVD in je computer stoppen voelt toch anders dan met een album op de bank. Tijdens mijn zoektocht vond ik deze drie hersteldiscs voor mijn vorige laptop. Ik geloof niet dat ik daar nog iets mee kan.

hema haakpakket

We blijven in het handwerken. Oudste dochter kreeg een paar jaar geleden dit Hema haakpakket cadeau. Je kunt er een Hema worst en een tompouche van haken. Reuze leuk en ik zou het graag doen, helaas kan ik niet haken. Op de lagere school kregen wij iedere week handwerkles van juf Harting. Haar lessen volgde ik met aandacht en plezier. Maar ik herinner me dat juf Harting bij ons op huisbezoek kwam en zorgelijk met mijn moeder besprak dat het haar niet lukte mij te leren haken. Ik was linkshandig en daarom kon ze het mij niet voordoen. In spiegelbeeld haken lukte haar niet. Er werd volgens mij een strategie bedacht en die is serieus ingezet, maar het is ze niet gelukt. Ik kan nog steeds niet haken.

het grote kruisstekenboek

 Ik houd van borduren. Jammergenoeg kom ik er in mijn huidige leven bijna nooit meer toe, maar dromen boven borduurpatroontjes doe ik graag. In de toekomst komen er vast weer lege en rustige dagen. Denk daarom niet dat ik dit grote kruisstekenboek zomaar weg doe. Ik ontdekte slechts dat ik het dubbel heb! Bij iedere tweedehandswinkel kijk ik of er nog leuke handwerkboeken zijn en zo koop je wel eens hetzelfde boek. Het is ook zo mooi! Kijk eens naar deze prachtige bomen, helemaal retro en hip. Wie wil het?

wit eenpersoons laken

Wij hebben geen eenpersoonsbedden meer in huis. En wij gebruiken al jaren hoeslakens en geen gewone lakens meer. Dit laken komt daarom vast nog uit de linnenkast van mijn moeder. Ik heb er nog aan geroken, want van mijn moeders linnenkast herinner ik me een heerlijke geur. Dat kwam volgens mij door een oranje zeepje dat ze tussen de lakens bewaarde, maar ook door het hout van de kast, al het zorgvuldige strijkwerk en de zeelucht die haar lakens droogde. Het oranje zeepje nam ik mee toen we ons ouderlijk huis uitruimden. Het liefst had ik de hele kast meegenomen, maar daar had ik toen geen ruimte voor. Het zeepje deed zijn werk in mijn kast jammergenoeg niet. Maar ik strijk mijn dekbedovertrekken dan ook niet, mijn was droogt niet buiten en mijn kast is van metaal.

wijnrekje

Vanmiddag namen we de waterstand op en doken daarvoor in de meterkast. Die, zoals overal in Amsterdam denk ik, veel te vol staat met overbodige spullen. In het verste hoekje vond ik dit wijnrek. Het witte laagje dat je ziet is echt schimmel. Volgens mij kochten we het ooit op Koninginnedag. Daar zie je altijd veel wijnrekjes. Het idee van een wijnvoorraad hebben we, samen met al die andere Amsterdammers, inmiddels laten varen.

stofzuigerzakken

Nadat ik de stofzuiger uit de caravan had weggegooid kreeg een reactie van mijn vriendin J, medecaravanbezitster op Ameland.  Of ik ook de zakken nog had die bij dit model stofzuiger horen. Zij heeft namelijk zo'n langwerpig ding in haar caravan. Ik antwoorde dat we die niet waren tegengekomen in ons schuurtje. Maar gister kwam mijn lief terug van een nachtje eiland, waar hij de caravan winterklaar maakte. In de tas met niet houdbare levensmiddelen vond ik deze doos stofzuigerzakken! Op de doos staat geschreven: 4 zakken één voorgeknipt  + mal niet weggooien is voorbeeld. En op de mal (links op de foto) deze zak is naar maat geknipt. Ik ga J. heel gelukkig maken!

kpn experia box

We zijn dit jaar overgestapt op UPC, daar schreef ik in april al over toen ik de oude telefoon weggooide. De KPN router mocht toen nog niet het huis uit. Mijn lief was bang dat de KPN onze experiabox terug zou willen, want die was nog hun eigendom. De doos om de experia box terug te sturen hebben we om die reden ook bewaard. Maar de afgelopen 6 maanden is er geen KPN monteur aan de deur geweest om de experiabox op te eisen en we zijn we er ook niet over gebeld. Op goed geluk gooi ik de experia box daarom vandaag weg.

soepstengels

Ik heb geen emotionele band met deze soepstengels en ook geen goede herinneringen. Maar ze zijn al vanaf september 2012 over hun uiterste verkoopdatum en zo ruim ik wel mooi een keukenkastje op. Ze zaten in een kerstpakket dat mijn oudste dochter kreeg toen ze stage liep in en verzorgingstehuis. Dat is alweer een tijdje geleden dus. Het was overigens een heel intressant kerstpakket, met veel spullen die wij nooit eten.

twee zakjes

Er blijven hardnekkige troepjes in ons huis rondzwerven. Dat is een beetje de schuld van ditkanweg. Ik vind het eigenlijk niet de moeite waard ze te fotograferen of weet er niets bij te schijven. Maar weggooien doe ik ze ook niet. Het opruimen zal volgend jaar misschien weer gemakkelijker gaan.
Goed, een zakje Haribo en een leeg doorschijnend tasje voor oorbellen. Twee weken terug las ik in de krant dat HAns RIegel BOnn is overleden, de oprichter van HARIBO. Hij startte het bedrijf in de jaren dertig, vanuit zijn keuken. In een grote kookpot maakte hij de eerste Haribo snoepjes.

fotolijstje

Ik beken nu maar dat ik het fotolijstje ook cadeau kreeg, schreef mijn zus me nadat ik een paar dagen geleden met moeite een fotolijstje weggooide dat ik van haar had gekregen. Dat schept natuurlijk een heleboel ruimte voor ditkanweg. En het stemt tot nadenken. Dit fotolijstje was ook een cadeau, we weten niet meer van wie, hopelijk kom ik daar morgen achter!

schoonmaakmiddelen over datum

Deze week deden we thuis gezellig de afwas met de hand. De afwasmachine deed het niet meer. Het kon aan twee dingen liggen, de pomp of de afvoer. Mijn lief is met de afvoer begonnen. Vandaag kwam de ontstoppingsdienst langs, die 17 meter naar beneden is gegaan met de ontstopper. Nu doet de afwasmachine het weer én als cadeautje loopt de gootsteen weer prima door. Een succesvolle dag voor mijn lief. Ik mocht bij thuiskomst het gootsteenkastje schoonmaken en vond tot mijn grote plezier drie dingen die daar alleen maar ruimte innemen! Onze dag kan niet meer stuk.

fluitketel

Wij zijn in het bezit van drie waterkokers en hebben geen fluitketel meer nodig. Ik heb geen goede jeugdherinneringen aan het geluid van een fluitketel waarover ik iets kan vertellen. Behalve het gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Wij hadden helaas ook geen kolenformuis thuis, maar een elektrische  fornuis en daarom ook geen fluitketel, maar een waterkoker.

fotolijstje

Met enige schroom gooi ik dit fotolijistje vandaag weg. De foto ervan staat al maanden klaar en het lijstje ligt in de hoek met ditkanweg dingen. Maar oei, ik kreeg het van mijn zus, een trouwe lezer van ditkanweg. Toen ik mijn dilemma aan mijn jongste dochter voorlegde, zei ze dat wij niet zo van de fotolijstjes zijn. En dat is ook wel een beetje zo. Wij zijn niet zo van de fotolijstjes. Niets mis met het lijstje, dat vinden we reuze leuk.

sleutel

Een fietssleutel die al twee jaar op een traptree ligt. Wat doen we daarmee? Op het platteland zou ik even naar de schuur lopen, simpelweg het sleuteltje op al onze fietsen uitproberen en het raadsel was opgelost.  Maar in de grote stad ligt dat ingewikkelder. Onze fietsen staan verspreid over een ondergrondse fietsenstalling (waarvoor ik een lastig hek met een sleutel moet openen, een naar urine stinkende trap moet afdalen en dan nog een deur met een sleutel) een ander huis (waarvoor ik een eind moet lopen en een deur van het slot moet doen) en diverse fietsenrekken, lantaarnpalen en muren rondom ons huis. Best een projectje dus, zo'n fietssleutel aan de juiste fiets koppelen.  Het is eenvoudiger de fietssleutel  zonder overleg weg te gooien. Blijkbaar is deze de afgelopen twee jaar door niemand gemist.

oorbellen

Tijdens het opruimen vorige week zondag nam ik ook mijn doosje met oorbellen kritisch door. Het kost me altijd moeite een paar oorbellen uit de kluwen te pakken 's ochtends. Te veel! Van alles! Ook besloot ik geen goedkope oorbellen meer te dragen. Ik ben bijna vijftig, ik wil sieraden van echt zilver en echt goud en echte edelstenen! Dat besluit leverde deze verzameling (hele) goedkope oorbellen op die weg kunnen. Zijn er nog nichtjes of dochters met belangstelling?

klompjes

Heel lang geleden ging mijn neefje voor een zomervakantiekamp naar Engeland. Zijn moeder was bij me op bezoek in Amsterdam en kocht Hollandse souvenirs voor haar zoon, om uit te delen aan zijn gastgezin en de Engelse begeleiders. Heel veel Delftsblauwe klompjes, en ander klein spul. Ze vergat een paar klompjes bij mij. Ik heb ze jarenlang heel goed bewaard in een laatje. Morgen ga ik naar haar toe, dan geef ik ze terug.

twee mobieltjes

Mobieltjes gooien we hier in huis in tweetallen weg. Ik vermoed dat er nog wel een stuk of vier verspreid over het huis liggen. Sommige moeten bewaard worden als reserve telefoon vinden mijn huisgenoten. Ik geloof daar niet echt in, maar goed, in geval van nood kunnen wij iemand bellen. Als we de juiste oplader bij zo'n oude telefoon hebben opgescharreld natuurlijk.

naaien enzo

Ik hou erg van handwerken. Het liefst zou ik iedere dag uren breien, borduren, naaien en vooral dromen. Jammergenoeg komt het er in mijn huidige leven niet zoveel van, alleen breien doe ik regelmatig. Dat geeft me een legitimering om televisie te kijken. Dit boekje lag een half jaar geleden opeens op mijn bureau op mijn werk. 'Handwerken voor snelle henkies' is de ondertitel. Best leuke ideeën, maar ik ga er geen tijd aan besteden. In verloren momenten is er altijd nog mijn Friese letterlap om te borduren, niks geen snelle henkie, maar een levenswerk.

troepjes

Met dit herfstige weer zijn thuis lekker binnen aan het rommelen.  Ik heb in de slaapkamer doosjes, bakjes en tasjes onder handen genomen.

twee roestige scheermesjes
een geel pipetje zonder flesje neusdruppels
een reserve dtukknoop voor een broek
een paarse reserveknoop van de jas die ik een paar weken geleden weggooide
een oogschaduw opbreng sponsje
een roze kraaltje
twee parelkraaltjes

Kan wel weg toch?

badlichtjes

Nu we zelf ons huis schoonmaken komen we erachter wat onze arme schoonmaker al die jaren heeft moeten doormaken. Alle flacons in de badkamer die iedere week weer opzij moesten worden gezet. Inmiddels heb ik twee plastic mandjes gekocht voor alle shampoo en zeepflessen, zodat je in alles in één keer van een plankje kunt pakken. Deze gezellige lampjes kochten we toen het huis net nieuw was en het bad een nieuwigheid. We dachten met een kaarsje en een glaasje wijn te gaan badderen. Maar dat gaat toch anders en ze zijn heel onhandig bij het schoonmaken van het bad. Weg ermee!

sleutelhangers

Paardje en haasje. Ze liggen al heel lang bij ons op de trap. Het zijn sleutelhangers en hebben jarenlang aan de schoolrugzak van mijn oudste dochter gehangen. Ik dacht dat ze er heel erg aan gehecht was en liet ze daarom al die jaren rustig op hun plekje liggen. Maar het bleek alleen mijn sentiment te zijn. Ze mogen gewoon worden weggegooid van haar. Dat ga ik doen, maar zal er een traantje bij wegpinken.

zoen

Na iedere verhuizing levert dit boekje bij het inruimen van de boekenkasten voor problemen. Het is erg klein, zo'n 10 bij 7 centimeter en valt daarom weg tussen de andere boeken van Adriaan van Dis. Het boekje is uitgegeven in 1987, het jaar dat ik in Amsterdam arriveerde. Ik vermoed dat ik het cadeau kreeg, zo'n boekje koop je toch niet voor jezelf? Las ik het in mijn eerste Amsterdamse woning in de 2e Atjehstraat? Of kreeg ik het voor mijn verjaardag in april? Las ik nog over Zilver op een zolderkamer in de van Oldenbarneveltstraat in Nijmegen?

zomerjurk

43 vesten
14 truien
33 rokken
24 jurken
24 broeken
4 korte broeken
8 blouses
19 t-shirt met lange mouw
36 t-shirts met korte mouw
21 hemden
4 pyamabroeken
7 nachthemden
2 ochtendjassen
1 bikini
1 badpak
6 jassen

min één zomerjurk

stofzuiger

Bij de aankoop van onze caravan kregen we deze stofzuiger er gratis bij. Toch kochten we een nieuwe stofzuiger, een rode op wieltjes. Terwijl dit eigenlijk een veel beter exemplaar voor in een caravan is. Lekker smal om in een hoekje op te bergen en in een kleine ruimte heel goed wendbaar. Zonde om weg te gooien dus en wie weet zou de stofzuiger thuis opeens kapot gaan. Maar nu staan er al drie seizoenen twee stofzuigers in het schuurtje. Bij het winterklaar maken van de caravan stond de oude in de weg en is dit weekend ten onder gegaan.