Een nagelschaartje dat niet goed knipt. En toch al decennia met mij mee reist. Er zal een nostalgische reden voor zijn die ik me niet meer herinner. Ik vond het schaartje toen ik gisteravond spijkerbroeken repareerde op de oude groene naaimachine van mijn moeder. Ik luisterde samen met dochter naar een casettebandje (zo heet dat toch, vroeg dochter?) van 'Bah September', een kindermusical uit de jaren zestig. Ik zing alle liedjes nog uit mijn hoofd mee en voelde me door de geur van de naaimachine en de muziek weer even thuis op Ameland. Het schaartje speelde daar geen rol in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten