zondag 1 september 2013

blauw vest


We wisten het dat het zou komen, het einde van de zomer en daarmee de terugkeer naar de realiteit en de dagelijkse discipline. Ik zag mijn huisgenoten de afgelopen weken al stilletjes hun meest dierbare maar volstrekt overbodige bezittingen wegstoppen. Ze zwegen angstvallig, maar ik zag de vraag achter de bange blik in hun ogen. Wanneer begint ditkanweg weer? Hun vrees is terecht, want met nieuwe energie en een ijzeren hart zal ik de komende vier maanden nog zo'n 120 voorwerpen permanent uit ons huishouden verwijderen. 
Om het goede voorbeeld te geven begin ik met een mij dierbaar, maar nutteloos bezit. Een vest dat mijn moeder voor me breide toen ik 16 of 17 was, de laatste door haar gemaakte trui die ik nog heb. Ik vond het vest nooit erg mooi en droeg het niet graag buiten de deur. Toch zitten er grote gaten in beide mouwen. Het vest ligt al vanaf januari klaar om weggegooid te worden, maar ik kon het steeds niet over mijn hart verkrijgen. Maar morgen gaat het in de vuilnisbak, zonder pardon. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten