Er was een tijd dat mijn dochter naar een Nintendo verlangde. Ik weet nog dat ze er lang voor gespaard had en we naar het winkelcentrum in Osdorp gingen om het apparaat te kopen. Ze was zo blij met haar nieuwe schat.Volgens mij is er nooit echt gek mee geworden. Verder dan één of twee spelletjes Mario is ze niet gekomen. Nu ligt de Nintendo al jaren te verstoffen onder haar bed. Haar neven spelen nog wel steeds op hun Nintendo. Tijdens een gezamenlijk kampeerweekend lagen ze op dezelfde manier als tien jaar geleden samen in de tent ermee te spelen. Een jongensding blijkbaar. Misschien kan ik onze Nintendo nog aan hun kwijt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten