Van dit bordje at ik mijn hele jeugd mijn ochtend en avondboterhammetje. Thuis hadden we als kinderen ook eigen zilveren bestek met onze naam erin gegraveerd. De lepel en vork nam ik al lang geleden mee uit mijn ouderlijk huis, omdat ik daarmee het allerliefste eet. Dit bordje kreeg ik na de dood van mijn vader in eigen bezit. Helaas! Het is nu kapot, per ongeluk natuurlijk en niemand kan er iets aan doen, maar wat spijt het me. Het ligt al een jaar in brokstukken op een veilig plekje. Nu heb ik besloten dat ik het niet ga plakken (dan word ik net mijn vader zal mijn familie zeggen). Met pijn in mijn hart gooi ik deze jeugdherinnering vandaag weg. Kijk nog eens hoe lief het meisje bij de haard met de duifjes praat. En het schattige eekhoorntje op de rand. De scherf met het poesje bewaar ik, mijn gezelschap bij zovele maaltijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten